( თარგმნილია: http://philosophy.ru – დან)

    მე მსურს გაგიზიაროთ პირადი შთაბეჭდილებანი, მიღებული იმისგან, რასაც უწოდებენ ლიტერატურას და ლიტერატურულ კრიტიკას (მხედველობაში მაქვს, ცხადია, ფილოსოფოსის შთაბეჭდილებანი). ბოლოს და ბოლოს, ფილოსოფიაცა და ნებისმიერი ლიტერატურული ტექსტიც, ხელოვნებისეული ტექსტი, დაიყვანება ცხოვრებისეულ საკითხებზე, ანუ სიყვარულზე, სიკვდილზე, არსებობის საზრისსა და ღირსებაზე, იმაზე, რასაც ჩვენ რეალურად განვიცდით ცხოვრებაში და რასაც მოველით მისგან; და, ცხადია, ვკითხულობთ იმას, რაც ახლოსაა ჩვენს სულიერ გამოცდილებასთან. ის, რაც არ ააღელვებს ჩვენს სულს, ჩვენთვის არცაა ლიტერატურა. ლიტერატურის გარკვეული ნაგლეჯები ჩვენთვის დახურულია უბრალოდ იმის გამო, რომ იგი, ალბათ, არ ეთანადება ჩვენს ცხოვრებისეულ გზასავალსა და უმთავრეს აქტს — საკუთარი თავის გახსნის აქტს იმაში, რასაც გვეუბნება ჩვენ წაკითხულისგან მიღებული შთაბეჭდილება. და მათ ლიტერატურის კრიტიკოსი, ალბათ, არც უნდა შეეხოს. (more…)

(კრებულიდან — “კულტუროლოგიისა და ესთეტიკის საკითხები”, თბილისი 2005. თ.ს.უ.-ს გამომცემლობა)

    მხატვრულ-შემოქმედებითი პროცესის თეორიული განვითარების გზაზე ერთ საინტერესო ფაქტს წავაწყდებით: სამი დიდი მოაზროვნე ერთი სახელწოდების ტრაქტატს ქმნის და, მიუხედავად იმისა, რომ სამ სხვადასხვა ეპოქას განეკუთვნებიან, მათ შორის იდეური შინაარსის მემკვიდრეობა შეინიშნება. მხედველობაში გვაქვს არისტოტელეს „პოეტიკა“ (IV ს. ძვ. წ.), ჰორაციუსის „პოეტიკა ანუ მიმართვა პიზონებისადმი“ (I ს. ძვ. წ.) და ბუალოს  „პოეტიკა“ (XVII ს.). საინტერესოა ამ სამი „პოეტიკის“ შედარებით – ისტორიული ანალიზი. (more…)

                                                                             (თარგმნილია http:// Phylosophy. Ru — დან)

მე მსურს დავიწყო ჩვენი სოციალური აზროვნების განსაზღვრებით, რაშიც ვგულისხმობ არა სოციალურ მეცნიერებათა დეპერტამენტებში მოღვაწეობას, არამედ ადამიანთა სოციალურ აზროვნებას მათ ყოველდღიურ ყოფა-ცხოვრებაში. სხვა სიტყვებით, ზოგადსამოქალაქო განათლებულობის მდგომარეობას. მოკლედ და პირდაპირ რომ ვთქვათ, ეს მდგომარეობა დღესდღეისობით უბრალოდ საშინელია. მაგრამ, იგი, როგორც ჩანს, სხვაგვარი ვრც იქნებოდა. ხალხი, რომელიც ამოვარდა ისტორიიდან და ყოფა-ცხოვრებიდან (მე მხედველობაში მყავს რუსულ სივრცეში მოსახლე ხალხები), შეუძლებელია, ჯანმრთელი დარჩენილიყო. თვით ხალხია დაავადებული. ეს ჩანს იქიდან, თუ როგორ რეაგირებენ ისინი მიმდინარე მოვლენებზე, საკუთარ თავზე, ხელისუფლებაზე, გარემომცველ მსოფლიოზე. აშკარაა, რომ ჩვენ აქ საქმე გვაქვს დეზორგანიზებულ, გზააბნეულ, გაველურებულ ცნობიერებასთან, რომელიც წარმოდგენადია მხოლოდ ფანტასმაგორიულ სახეებში, (more…)